W mojej praktyce bliskie są mi sprawy standardowo kojarzone z zieloną togą – rodzinne.
Jednym z rodzajów tych spraw są sprawy dotyczące alimentów.
Warto pamiętać, że osoby dochodzące środków utrzymania na drodze sądowej są zwolnione z mocy ustawy od ponoszenia kosztów sądowych. Oznacza to, że nie mają one obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu.
Opłatę od pozwu o alimenty wylicza się na podstawie wysokości miesięcznej kwoty alimentów. Jeżeli żądanie określone zostanie na kwotę 1000 zł w wymiarze miesięcznym, to w takiej sytuacji opłata sądowa wynosi 600 zł.
Zwolnienie, o którym mowa powyżej, oznacza, że powód w sprawie o alimenty nie musi uiścić opłaty od pozwu i nie będzie wezwany do jej uzupełnienia na etapie badania, czy pozew spełnia wszystkie wymogi formalne.
Ma to swoje uzasadnienie w tym, by obowiązek ponoszenia kosztów sądowych nie ” odstraszał” danej osoby tj. by nie powstrzymywał jej, gdy chodzi o ubieganie się o środki zmierzające do zaspokojenia jej potrzeb egzystencjonalnych.
Dobrą praktyką jest też nieobciążanie tych osób kosztami sądowymi w części w jakiej uległy swemu żądaniu.
Są i inne ułatwienia kierowane do tych osób – w tym w zakresie prowadzenia postępowania egzekucyjnego – również tego prowadzonego za granicą – tak w krajach unijnych jak i innych, będących stroną właściwej umowy międzynarodowej.
W ramach Unii znaczenie ma Rozporządzenie Rady Europy ( WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych.
Na podstawie tego Rozporządzenia osoba dysponująca tytułem wykonawczym w sprawie alimentów może ubiegać się o pomoc swego państwa w egzekwowaniu alimentów za granicą.
Rozporządzenie to – stosowane bezpośrednio w każdym państwie członkowskim-
w art. 46 stanowi, że wezwane państwo członkowskie( to, w którym alimenty mają być dochodzone) zapewnia bezpłatną pomoc prawną w przypadku wszystkich wniosków złożonych przez wierzyciela (osobę uprawnioną) dotyczących zobowiązań alimentacyjnych wynikających ze stosunku między rodzicami i dziećmi w wieku poniżej 21 lat. W innym przypadku, strona, która skorzystała w swoim państwie członkowskim z całkowitej lub częściowej pomocy prawnej lub zwolnienia z kosztów lub wydatków, jest uprawniona w postępowaniu egzekucyjnym do najbardziej przychylnego traktowania w zakresie pomocy prawnej lub najszerszego zwolnienia, jakie przewiduje prawo państwa członkowskiego wykonania.
By wszcząć takie postępowanie należy skompletować wymagane w/w rozporządzeniem dokumenty, które są mi znane.
W sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a jeżeli świadczenia trwają krócej niż rok – za cały czas ich trwania
art.22 kpc